Prezentacja na temat: "Rozwój społeczno-emocjonalny dziecka w wieku 3 -9 lat"
PEDAGOG
Zadaniem pedagoga jest:
- pogłębianie oraz uzupełnianie działań dydaktyczno- wychowawczych prowadzonych przez wychowawców w placówce,
- rozpoznawanie indywidualnych potrzeb dzieci,
- prowadzenie działań diagnostycznych, określanie form i sposobów udzielania dzieciom pomocy pedagogicznej,
- organizowanie różnych form pomocy pedagogicznej dla rodziców, dzieci oraz nauczycieli,
- współpraca z Poradnią Psychologiczno – Pedagogiczną, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, Powiatowe Centrum Rodziny
- połączenie działań służących wspomaganiu rozwoju dzieci z deficytami rozwojowymi.
Cele terapii pedagogicznej:
- stymulowanie rozwoju dziecka – jest to cel nadrzędny,
- wyrównywanie braków w wiadomościach i umiejętnościach,
- eliminowanie niepowodzeń emocjonalno – społecznych i ich konsekwencji.
Terapię pedagogiczną na terenie naszego przedszkola prowadzimy w formie indywidualnej.
Podczas zajęć pedagogicznych, wspieramy dziecko we wszystkich sferach jego rozwoju stymulując rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny. Każda aktywność dobierana jest indywidualnie w zależności od potrzeb dziecka tak, by jednocześnie edukowała oraz dawała radość i zabawę!
Bawiąc się z dziećmi szczególną uwagę zwracamy na usprawnianie funkcji słuchowych, wzrokowych, ruchowych i ich właściwej koordynacji. Stymulujemy i wspieramy rozwój potrzeb i oczekiwań dzieci związanych z poznawaniem świata, potrzebą aktywności.
Pedagog:
Łukasz Stolarski
poniedziałek 8:00 – 12:00
wtorek 8:00 – 12:00
środa 12:00-16:00
czwartek 8:00 – 12:00
piątek 8:00 – 12:00
kontakt mailowy: terapia.pedagog.stolarski@gmail.com
"Tak jak nie wpuścilibyśmy dziecka na ruchliwe skrzyżowanie bez przygotowania, tak nie wpuszczajmy go do świata Internetu bez wskazania jasnych reguł zachowania w sieci"
Zapraszam do zapoznania się z ciekawym materiałem przygotowanym przez Fundację Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii w Poznaniu, broszury pt. "Dzieci w wirtualnej sieci i Nastolatki w wirtualnym tunelu"
ULOTKA DO POBRANIA
#AGRESJA
Agresja u dziecka zawsze budzi niepokój rodziców.
Co zrobić, gdy nasze dziecko jest agresywne i bije ciebie albo dzieci w przedszkolu?
Jak radzić sobie z upartym i złośliwym dzieckiem? Jak postępować z agresywnym dwulatkiem, trzylatkiem czy sześciolatkiem?
Zapraszam do zapoznania się z ciekawymi artykułami dotyczącymi agresji u dzieci w wieku przedszkolnym:
1. https://www.mjakmama24.pl/dziecko/wychowanie/agresja-u-dziecka-i-jej-przyczyny-czyli-9-sposobow-na-agresywne-dziecko-aa-gKDB-EnNA-z9AW.html
Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją
23 lutego
Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją został ustanowiony przez Ministra Zdrowia w 2001. Od 2002 roku Stowarzyszenie Aktywnie Przeciwko Depresji organizuje z tej okazji różnego rodzaju inicjatywy.
Celem tego dnia jest upowszechnienie wiedzy na temat depresji i zachęcenie chorych do leczenia.
Depresja to bardzo podstępna i wyniszczająca choroba związana z zaburzeniami nastroju. Mimo tego, że występuje bardzo często, wciąż jest stygmatyzowana, a osoby na nią cierpiące wstydzą się szukać pomocy. Depresja jest uleczalna, choć może nawracać.
Depresja to choroba, która objawia się przewlekłymi zaburzeniami nastroju (tzw. zaburzeniami afektywnymi). Według WHO dotyka około 5 procent populacji; w Europie to aż 27 procent. Depresja dwa razy częściej występuje u kobiet niż mężczyzn.
Osoby, które nie doświadczyły depresji, często są przekonane, że zaburzenia depresyjne to jedynie fanaberia “słabych” ludzi. Jest to, oczywiście, nieprawda (i w dodatku krzywdzący osąd). Większość osób cierpiących na depresję, gdyby mogło, z pewnością wybrałoby radosne, zwyczajne życie.
Depresja to nie tylko zmiany nastroju. Do zaburzeń psychicznych dołączają objawy somatyczne, czyli cielesne. Na skutek symptomów depresji chorzy zaczynają zaniedbywać codzienne obowiązki – pracę, szkołę, higienę osobistą. Problemem stają się dla nich podstawowe czynności takie jak wstanie z łóżka czy pójście do sklepu.
Objawy depresji to: obniżony nastrój, anhedonia (niezdolność do odczuwania przyjemności), niska samoocena, brak poczucia sensu, trudności w koncentracji, kłopoty z podejmowaniem decyzji, męczliwość, mniejsza aktywność, poczucie winy, zaburzenia snu, zaburzenia apetytu, bóle i zawroty głowy, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, myśli o śmierci i samobójstwie.
Objawy mogą mieć różne nasilenie – o przewlekłej melancholii po ostre epizody depresyjne. Zmiany nastroju o charakterze depresyjnym trwające dłużej niż dwa tygodnie powinny skłonić nas do szukania pomocy u lekarza pierwszego kontaktu, psychologa lub psychiatry.
Przyczyna depresji rzadko jest jednoznaczna. Choroba ta wynika najczęściej z połączenia czynników genetycznych, biologicznych, psychologicznych i społecznych. Przyczyny depresji to na przykład: uwarunkowania genetyczne, przewlekłe choroby, uzależnienia, stresujące wydarzenia (np. śmierć bliskiej osoby, zwolnienie z pracy), samotność, zła sytuacja rodzinna, szkolna, materialna czy mieszkaniowa.
Depresję można (i powinno się) leczyć. Najkorzystniejsze są metody kompleksowe, czyli połączenie psychoterapii i farmakoterapii. Bardzo istotna jest również edukacja – objaśnianie pacjentowi, na czym polega choroba i czego może się spodziewać. Ważne, by o depresji możliwie dużo wiedzieli również najbliżsi chorego. Najczęstszą metodą psychoterapii jest tak zwana terapia poznawczo-behawioralna, która skupia się na analizowaniu problemów i wykształcaniu pozytywnych reakcji.
źródło: https://www.gov.pl/web/wsse-bydgoszcz/ogolnopolski-dzien-walki-z-depresja
